odnova.psycholog

Karanie ciszą… brzmi znajomo? Niby „nic”, a jednak to przemoc emocjonalna. Subtelna, niewidoczna, ale raniąca bardzo głęboko. Milczenie, jako kara to forma przemocy, która może być jednym z najbardziej traumatycznych doświadczeń dla dziecka. Wpływa na jego poczucie wartości i relacje w dorosłym życiu. Wielu rodziców przyznaje, że mimo iż sami doświadczyli karania milczeniem, niestety powielają ten schemat w swoich relacjach. ➡️ Milczenie bywa stosowane, jako mechanizm obronnym: 📌 Unikanie – gdy nie wiemy, co powiedzieć lub boimy się konfrontacji. 📌 Sposób wyrażania emocji – gdy nie potrafimy inaczej powiedzieć, co czujemy. 📌 Próba obniżenia napięcia – gdy potrzebujemy dystansu, by wyciszyć emocje. Milczenie staje się przemocą, kiedy używamy go jako narzędzia kontroli, kary, poniżenia. 💬 I tutaj również kontekst i forma przekazu ma ogromne znaczenie. Istnieje różnica, kiedy informujemy o tym, że potrzebujemy chwili dla siebie, żeby ochłonąć, zastanowić się, co chcemy powiedzieć, wyregulować emocje, odpocząć. „Potrzebuję chwili, by się uspokoić”. Dlatego, jeszcze raz podkreślę – karanie milczeniem jest przemocą. Dzieci, które karano milczeniem, często dorastają w poczuciu, że są nieważne, wadliwe. Mają problem, żeby mówić o swoich potrzebach i emocjach. Czują się odrzucone i niekochane. Podobne odczucia towarzyszą dorosłym osobom, które traktujemy w ten sposób. 🔴 Pierwszym krokiem do zmiany, jest uświadomienie sobie schematu, który stosujemy lub w jaki jesteśmy traktowani. Przecież możemy znaleźć się po każdej ze stron. Następnym może być zdemaskowanie - nazwanie sytuacji, w której widzimy, że się znajdujemy - tego, co się dzieje, zarówno z perspektywy osoby karanej, jak i karzącej milczeniem… #wsparciepsychiczne #zdrowiepsychiczne #psycholog #psychologia #emocje #odnovapsycholog #odnova